„Saints Row 2” – recenzja gry

WYHODUJ WŁASNEGO GANGSTERA

„Saints Row 2” generalnie postrzegana jest jako kopia Grand Theft Auto, a jako że wyszła niewiele później po GTA IV, to właśnie do tej części najczęściej jest porównywana. Sami twórcy SR 2 odwoływali się do swojej sławnej konkurencji w akcji promocyjnej, prezentując porównania obu tytułów w trailerach. Jednak stwierdzenie, że „Saints Row 2” jest klonem GTA IV byłoby krzywdzące, ale dla tego pierwszego. Klon z definicji jest idealną kopią poprzednika, natomiast to, co zrobili twórcy SR 2, to raczej mutacja – wzięli zalety sprawdzonego i uznanego tytułu, poprawili niedociągnięcia i dodali nowe elementy, tworząc produkt o całkowicie innym charakterze rozgrywki.

Akcja SR 2 toczy się w fikcyjnym miasteczku Stilwater, 5 lat po wydarzeniach z pierwszej części. Główny bohater (lub bohaterka) budzi się po latach śpiączki w więzieniu, z którego zaraz potem ucieka, by odbudować swój gang i odzyskać kontrolę nad miastem. Fabuła jest absolutnie liniowa, jednak szczególną uwagę zwraca wolność wyboru w tworzeniu bohatera, poziom dowolności w realizowaniu głównych wątków i zadań pobocznych i generalne wrażenie swobody gracza.

Screen z gry Saints Row 2

Ewidentnie twórcy wyciągnęli wnioski z GTA IV i postanowili nie ograniczać bezpodstawnie wyborów. Oczywiście ograniczenia takie są czasem uzasadnione chęcią utrzymania wyrazistości bohatera, dynamiki akcji, i uzasadnione konstrukcją fabuły, jak można zaobserwować w Wiedźminie czy Mass Effect. GTA IV zlikwidowało większość wyborów, oferując w zamian mało przekonywującego bohatera i jeszcze mniej emocjonującą fabułę.

SR 2 naprawiło ten błąd, pozostawiając graczom decyzję co do większości elementów. Ponadto jest jedną z niewielu gier na świecie, w których można kierować poczynaniami otyłej kobiety w podeszłym wieku. Sama ta możliwość lokuje Saints Row 2 na zupełnie innym i może nawet wyższym poziomie niż GTA IV.

Screen z gry Saints Row 2

Rozgrywka jest bardzo urozmaicona, jako że program jest połączeniem shootera, wyścigówki i różnych odmian zręcznościówek. Możemy kierować pojazdami lądowymi, wodnymi i powietrznymi, walczyć wręcz, strzelać, nawet zagrać w grę komputerową o zombie, oraz wykonywać wiele innych czynności. Żadna z nich nie stanowi zbyt wielkiego wyzwania, bo twórcy postanowili zrezygnować z realizmu na rzecz nieskomplikowanej rozrywki. Dzięki temu walki są proste, ze względu na odnawiające się życie, a wypadki samochodowe mniej śmiertelne (oczywiście tylko dla protagonisty, bo w przypadku przechodniów jest wręcz przeciwnie).

Screen z gry Saints Row 2

Wadą takiego uproszczenia jest rezygnacja z taktycznej walki z zasłonami na rzecz szybkiej i bezmyślnej strzelanki i, przede wszystkim, straszliwie zły system prowadzenia pojazdów. Miał on zapewne być dynamiczny, jednak problemy z jazdą po linii prostej trudno zaliczyć do dobrej zabawy.

Zadania główne polegają na kompletowaniu gangu i walkach z przeciwnikami, jednak silną stroną SR 2 są zadania poboczne. Mapa miasta jest gęsto usiana sklepami, w których można kupować ubrania, samochody, broń czy jedzenie, i zadaniami, którymi można zając się w wybranym przez siebie momencie. Dodatkowo do dyspozycji mamy zdarzenia lub mini-gry uruchamiane przez poczynania gracza. Na przykład po porwaniu samochodu z pasażerem, pojawia się opcja ucieczki przed policją i wymuszenia okupu.

Screen z gry Saints Row 2

Aby zyskać dostęp do następnych wydarzeń głównej linii fabularnej, awatar musi zyskać punkty stylu i szacunku, kupując ubrania, nieruchomości czy samochody oraz wykonując dodatkowe zadania. Można więc wykonać na ścianie graffiti naszego gangu lub zająć się innymi, mniej ambitnymi misjami, takimi jak atakowanie budynków i ludzi z cysterny z szambem lub przejazd po mieście na quadzie w płonącym (ale żaroodpornym) kombinezonie.

Screen z gry Saints Row 2

Biorąc pod uwagę zadania i ogólną tematykę, SR 2 jest nawet bardziej niepoprawne niż GTA. Większość zadań jest co najmniej kontrowersyjna, a część po prostu głupia. Jednak trzeba przyznać twórcom, że, po pierwsze, nie bali się dostarczyć prymitywnej, ale sprawdzającej się rozrywki polegającej na ogólnej destrukcji, a po drugie, podeszli do tego typu zabawy bardzo kreatywnie.

Podsumowując, Saints Row 2 jest grą, która mocno wzorowała się na serii GTA, ale wyciągnęła wnioski z jej niedoskonałości, proponując całkiem nowy i bardziej przyjazny styl gry. Twórcy skupili się na brutalnym humorze, co plasuje tytuł wysoko w rankingu najbardziej niepoprawnych i obraźliwych tytułów. Prawdopodobnie jedynym powodem, przez który SR 2 nie wzbudził kontrowersji większych niż GTA IV, było zmęczenie opinii publicznej burzą wywołaną wydaniem tej ostatniej.

Screen z gry Saints Row 2

Saints Row 2 skłania do refleksji nad znaczeniem wolności wyboru w grach. Wystarczy pozwolić graczom tworzyć własne postaci i modyfikować kilka najważniejszych aspektów otoczenia, by dać bardzo silną motywację do dalszej gry.

Beata Marczyńska-Fedorowicz
 

Ocena: 55%     0% 100% Zalety: Duża wolność wyboru w kreacji bohatera i w rozgrywce, oryginalność i różnorodność zadań. Wady: Zły system prowadzenia pojazdów, ogólnie niski poziom tematyki, brutalna i dość bezmyślna rozrywka. Dla rodziców: Gra otrzymała klasyfikację PEGI +18 i absolutnie nie nadaje się dla młodzieży ze względu na przemoc, wulgaryzmy i kontrowersyjną zawartość. Minimalne wymagania sprzętowe gry Saints Row 2: Windows XP/Vista, procesor dwurdzeniowy 2.0 GHz, 1 GB pamięci RAM, 15 GB wolnej przestrzeni na dysku twardym, karta graficzna z 128 MB obługująca Shader Model 3.0. Gra wymaga połączenia z Internetem. „Saints Row 2” – gra akcji TPP; producent THQ; dystrybucja CD Projekt; 2009; cena 99,90 zł

Zobacz trailer gry: