Hitman – recenzja filmu

ZABÓJCY HITÓW

Gry komputerowe nie mają szczęścia do filmowców. „Hitman” jest tego kolejnym dowodem.

Ekranizacja popularnej gry komputerowej wzbudzała emocje zanim jeszcze trafiła na ekrany. Najpierw dyskutowano o tym, kto wcieli się w Agenta 47 – zabójcę z kodem kreskowym wytatuowanym na potylicy.

Wybrano Timothy’ego Olyphanta (znanego chociażby z ostatniej części „Szklanej Pułapki”), co już niektórych fanów gry zaniepokoiło. I słusznie, bowiem Timothy Olyphant, mimo swoich 39 lat wygląda jak łagodny dwudziestokilkulatek. Trudno więc widzieć w nim twardego, bezwzględnego zabójcę.

Później pojawiły się plotki, że film w reżyserii Xaviera Gensa jest zbyt brutalny i dlatego zostanie przemontowany, by mogły obejrzeć go także trzynastolatki. Tak się jednak nie stało i film ostatecznie otrzymał w Stanach Zjednoczonych kategorię „R”, czyli „restricted”, co oznacza, że widzowie poniżej 17. roku życia mogą wejść do kina tylko w towarzystwie osoby dorosłej.

Kadr z filmu
 

W końcu „Hitman” trafił na ekrany. Warto było czekać? Nie.

Ale od początku. Fabuła ogniskuje się wokół intrygi politycznej w Rosji, w którą zostaje wplątany Agent 47. Jego tropem prócz „kolegów po fachu” ruszają także agenci Interpolu i rosyjscy wojskowi. Ale bohater nie zamierza bynajmniej się ukrywać. Postanawia dowiedzieć się, kto za tym wszystkim stoi. Rozpoczyna więc poszukiwania, podczas których poznaje prostytutkę z tatuażem na policzku (jedna z nielicznych, która przeżywa spotkanie z Hitmanem). Oczywiście, kobieta zaczyna mu towarzyszyć.
 

Kadr z filmu
 

Dobry scenarzysta i reżyser mogliby stworzyć na tej podstawie ciekawy film sensacyjny. Tymczasem zawodzi prawie wszystko: fabuła, dialogi, gra aktorska, zdjęcia. Szczególnie nieudane są sceny walki, które nie wzbudzają żadnych emocji, a mamy przecież do czynienia z zawodowcem, który walczy z równymi sobie (jak wygląda dobrze nakręcona walka dwóch profesjonalistów, i to w ciasnym pomieszczeniu, wiedzą widzowie chociażby „Ultimatum Bourne’a” w reżyserii Paula Greengrassa z Mattem Damonem w roli głównej).
 

Kadr z filmu
 

Nie zadbano także o portrety psychologiczne postaci. Nic nie wiemy o Hitmanie. Kilkusekundowe przebłyski z przeszłości to za mało, by zrozumieć bohatera. Z początkowych scen wynika, że Agent 47 wychowywał się w jakiejś placówce prowadzonej przez duchownych, gdzie szkolono chłopców na perfekcyjnych morderców. Dlaczego? W jakim celu? Kto przewodzi tej tajemniczej organizacji? Tego się już nie dowiemy. Jak więc mamy kibicować Hitmanowi w jego walce o przetrwanie?

Film miał potencjał, czego dowodzi świetnie zmontowany trailer. Zobaczcie zresztą sami:


Gdyby film był tak dobry, jak trailer, byłoby co oglądać. Tymczasem otrzymaliśmy nudną i pozbawioną sensu fabułę, która tylko utwierdzi niektórych w przekonaniu, że gry komputerowe są głupie. Oglądając ten film należy wyłączyć to, co tak bardzo przydaje się podczas gry w „Hitmana” – szare komórki.

Wojciech Krusiński

Reżyseria: Xavier Gens. Występują: Timothy Olyphant, Dougray Scott, Olga Kurylenko. Produkcja: Francja / USA 2007. Dystrybutor: Imperial CinePix. Czas trwania: 100 min. Premiera polska: 30.11.2007.

CZYTAJ TAKŻE:

Nowe potwory doktora Bolla. Ulubiony reżyser wszystkich graczy, doktor Uwe Boll, zamierza w najbliższym czasie stworzyć dwa następne dzieła, oba oparte o fabuły niemieckich gier.