„Star Wars Episode I: Racer” – recenzja gry

MOC

Kiedy w 1999 roku George Lucas pokazał wreszcie, po szesnastu latach oczekiwania, I Epizod Gwiezdnych Wojen, dominującym odczuciem wśród pamiętającej pierwszą Trylogię starszej publiczności, było rozczarowanie. Reżyserowi zarzucano odejście od ducha pierwowzoru, dominację efektów specjalnych nad opowieścią (jakby w „Powrocie Jedi” było inaczej), stworzenie filmu dla młodszych nastolatków i tysiąc innych potwornych zbrodni. Jednak jedna rzecz nie budziła większych zastrzeżeń – fantastyczna, dziesięciominutowa sekwencja wyścigu rozwijających zawrotne prędkości ścigaczy. W tej scenie, inspirowanej, zdaniem znawców X Muzy, wyścigiem rydwanów z „Ben Hura” Williama Wylera (1959), Lucas pokazał raz jeszcze, że jest mistrzem kina SF.

Dynamiczna walka pilotów podracerów miała nie tylko olśnić widza. Ten wątek był reżyserowi niezbędny, by wyjaśnić wątpliwości wokół postaci Anakina Skywalkera, który po raz pierwszy wspomniany został już w „Nowej Nadziei” (kiedy go poznałem, był już doskonałym pilotem – mówi o Anakinie Obi-Wan Kenobi w rozmowie z Lukiem). Co prawda dziewięciolatek pędzący z prędkością siedmiuset mil na godzinę części fanów wydał się mało wiarygodny, ale, jak to zwykle we wszechświecie Star Wars, każde niezwykłe wydarzenie można wyjaśnić wpływem Mocy, z czego George Lucas nie omieszkał skorzystać.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Wydany niemal równocześnie z kinową premierą Mrocznego Widma „Star Wars Episode I: Racer” był jedną z kilku gier, których akcja bądź sceneria w jakiś sposób wiązały się z historią opowiedzianą w filmie i, dodajmy, z pewnością najbardziej udaną. Pomysł, by pokazać wyścigi podów jako popularną w Galaktyce SW (czy ściślej – na Zewnętrznych Rubieżach, czyli jej mniej cywilizowanej części) dyscyplinę sportową, okazał się samograjem, tym bardziej, że w samym „Mrocznym Widmie” znalazły się pewne tropy, mogące rozbudzić ciekawość fanów („Znamy je [wyścigi] z Malastare. Bardzo szybkie, bardzo niebezpieczne” – tę kwestię wypowiedział Qui-Gon Jinn), i posłużyć do pokazania tej części wszechświata SW, której nigdy jeszcze nie widzieliśmy.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Wyścigi pogrupowano wedle stopnia trudności na cztery tury. Pierwsza, mająca charakter treningowy (Amateur Podracing Circuit) to siedem, banalnie prostych biegów, które pozwalają nam zapoznać się z rozgrywką i wybrać najbardziej odpowiadającą nam maszynę. Młody Anakin Skywalker i jego „najszybszy podracer w Galaktyce” nie jest jedyną opcją. Na początku gry możemy wcielić się w jednego spośród szesnastu pilotów różnych kosmicznych ras i wybrać jeden z szesnastu podów.

Pokazane w filmie i grze podracery to w zasadzie dwa (czasem cztery) potężne silniki odrzutowe, ciągnące za sobą maleńką kabinę – całość unosi się nad ziemią na „antygrawach” (miłośnicy techniki SW znają to określenie), niwelujących wpływ przyciągania. Pojazdy rozwijają ogromne prędkości – nawet do ponad siedmiuset mil na godzinę – i są, z powodu braku kontaktu z podłożem, bardzo niestabilne, pilot musi więc patrzeć i myśleć na kilkaset metrów w przód.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Właściwości podów opisuje siedem parametrów – napęd, sterowność, przyśpieszenie, prędkość, wydajność hamulców aerodynamicznych, chłodzenie i szybkość naprawy uszkodzeń. Możliwości techniczne naszego pierwszego ścigacza są mizerne, ale wraz z dopływem gotówki za kolejne zwycięstwa możemy nabywać rozmaite usprawnienia w sklepie skrzydlatego handlarza Watta (którego postać, nawiasem mówiąc, posłużyła krytykom Lucasa do oskarżenia go o podtrzymywanie antysemickich stereotypów). Możemy również kupić pit-droidy, które będą dbały o utrzymanie naszego poda w odpowiednim stanie.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Na potrzeby gry stworzono cały cykl zawodów, składający się z dwudziestu pięciu wyścigów, rozgrywanych na ośmiu, zupełnie różnych planetach – pustynnej Tatooine, pokrytej wiecznym lodem Ando Prime, zawieszonej w powietrzu Ord Ibanna, czy wspomnianej Malastere, obfitującej w gazowe jeziora i niestabilnej sejsmicznie. Warunki na każdej z nich wpływały na przebieg wyścigów i sposób prowadzenia ścigaczy – na przykład trasy na Ando Prime były śliskie, a na Ord Ibanna każde wypadnięcie z toru kończyło się lotem w przestrzeń, bez możliwości powrotu…

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Każdy cykl zawodów jest trudniejszy od poprzedniego, trasy stają się coraz bardziej kręte, a środowisko nieprzyjazne. Trzeba przyznać, że projektanci poziomów zrobili wszystko, by jak najbardziej utrudnić nam życie. Warunkiem zwycięstwa jest nie tylko odpowiednio zmodyfikowana maszyna i szybki refleks, ale też doskonała znajomość tras – na zerkanie na wyświetlaną mapę po prostu nie ma czasu. Na koniec czeka nas wielka nagroda – Boonta Eve Classic – najważniejszy wyścig podów w Galaktyce, czyli drobiazgowo odtworzony filmowy wyścig, w którym, podobnie jak Anakin, będziemy musieli pokonać Sebulbę.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Właściwie jedyną wadą gameplaya jest słaba AI przeciwników – jeśli obejmiemy prowadzenie na początku wyścigu i nie popełnimy jakiegoś kardynalnego błędu (to znaczy nie wypadniemy z toru ze skutkiem śmiertelnym), to sterowani przez komputer piloci mimo agresywnej postawy – dosłownie, bo nie są to dżentelmeni wyznający zasady fair play – nie mają z nami większych szans. Jednak wrażenie prędkości, wysoki poziom trudność, starwarsowy klimat i muzyka Johna Williamsa z nawiązką zrekompensują nam ten mały niedostatek (tym bardziej, że po ukończeniu wyścigu możemy rozegrać go w trybie freeplay, ustawiając szybszą AI przeciwników). Możecie też mieć problem z obsługą wieloosiowego joysticka, a sterowanie klawiaturą odbiera połowę radości z zabawy – jeśli zatem macie gdzieś na szafie starego, czteroosiowego joya, to polecam to rozwiązanie.

Screen z gry Star Wars Episode I: Racer

Mimo upływu lat program wciąż sprawuje się znakomicie. Oczywiście, grafika nie robi już takiego wrażenia jak dziesięć lat temu, gorzej wyglądają tekstury i modele, ale pod względem grywalności „Star Wars Episode I: Racer” nie prześcigną żadne inne futurystyczne wyścigi. Szkoda, że poza drugą częścią wydaną tylko na PS2 pomysł nie był kontynuowany, bo „Racer” to jeden z najbardziej udanych tytułów LucasArts. Jeśli zatem nigdy w niego nie graliście, to koniecznie naprawcie ten błąd. I niech Moc będzie z Wami i w silnikach Waszych podracerów.   

Jan M. Długosz

Ocena: 100% (w momencie wydania), 70% (dziś)   0% 100% Zalety: Starwarsowy klimat, ekscytująca rozgrywka, trudne trasy, muzyka Johna Williamsa, pójdzie praktycznie na każdej maszynie. Wady: słaba AI przeciwników, brak multiplayera. Dla rodziców: Gra otrzymała klasyfikację PEGI 7+. Nie ma w niej przemocy, ani wulgarnego słownictwa.  Naprawdę minimalne wymagania sprzętowe: Procesor Pentium II 233 MHz, 32 MB pamięci RAM, karta z akceleratorem grafiki. Star Wars Episode I: Racer: gra wyścigowa, od lat 7 (PEGI 7+), w angielskiej wersji językowej. Producent: LucasArts, dystrybutor: Lem. Cena: 19,90 zł.

Zapraszamy także do przeczytania:

„DZIESIĘĆ NAJLEPSZYCH GIER STAR WARS (Z JEDNYM WYJĄTKIEM)”

„ZOSTAŃ JEDI”