„Wiedźmin” – pierwsze wrażenia

ŚMIAŁYM LOS SPRZYJA

Miłośnicy prozy Sapkowskiego otrzymają program, którego scenariusz nie obraża ich inteligencji.

Nigdy dotąd w Polsce nie oczekiwano z taką niecierpliwością na grę komputerową. „Wiedźmin”. Flagowa produkcja CD Projekt od kilku już lat rozpala wyobraźnię graczy i miłośników prozy Andrzeja Sapkowskiego. Wszyscy zadają sobie dwa pytania: jaką grą będzie „Wiedźmin” i czy wydawca poradzi sobie z tak ambitnym projektem, czy też może polegnie równie haniebnie, jak realizatorzy filmu o przygodach Geralta z Rivii?

Odpowiedzi poznamy niebawem, bo „Wiedźmin” ma trafić do sklepów już 26 października (jest to, co prawda, kolejny ostateczny termin, ale wiele wskazuje na to, że tym razem zostanie on dotrzymany). I właśnie w związku ze zbliżającą się premierą CD Projekt zorganizował prezentację, na której można było zapoznać się z zaawansowaną wersją beta programu.

Do produkcji „Wiedźmina” użyto zmodyfikowanego silnika graficznego Aurora BioWare (tego samego, który posłużył do stworzenia „Neverwinter Nighs” i „Knights of the Old Republic”). Efekt pracy grafików CD Projekt jest znakomity – udało im się stworzyć obszerny, złożony z wielu różnorodnych lokacji świat, który swoją urodą w niczym nie ustępuje wirtualnym środowiskom z najlepszych zachodnich produkcji.

Dzięki zastosowaniu sytemu „motion capture” postaci poruszają się płynnie i realistycznie. Gra oferuje trzy style walki mieczem: szybki, silny i tak zwany obszarowy, służący do walki z więcej niż jednym przeciwnikiem. W scenach szermierczych „modelami” dla „motion capture” byli polscy kaskaderzy z grupy Stunt Academy. Elegancję ich techniki powinni docenić miłośnicy nie tylko wirtualnego fechtunku. Świetna grafika już na starcie ustawia „Wiedźmina” w jednym szeregu z grami, użyjmy tego filmowego określenia, z grupy A.

Jednak „Wiedźmin” dysponuje jeszcze jedną, zdecydowanie potężniejszą bronią: jest grą, która w odróżnieniu od większości nowo powstających tytułów posiada scenariusz, czyli ten element, który dla deweloperów ma zwykle znaczenie trzeciorzędne, pozostając daleko w tyle za kwestiami typu „jak prezentuje się animacja odbić modeli w lustrze wody”. Mimo że statystyczny gracz ma 33 lata, większość producentów adresuje swoje gry do nastolatków, dla których kwestie wizualne mają znaczenie podstawowe.

W przypadku „Wiedźmina” jest zupełnie inaczej. Twórcy projektu dostali do rąk świetny materiał literacki: spójnie skonstruowany świat, pełnokrwiste postaci i charyzmatycznego bohatera. Postmodernistyczna proza Andrzeja Sapkowskiego to wyzwanie, przed którym stanęli scenarzyści gry: przenieść jego cięty język, gorzką ironię i pesymistyczne przemyślenia na temat ludzkiej natury do wirtualnego świata (który sprzyja uproszczeniom), czy też spłycić fabułę i ograniczyć się do zaprezentowania widowiskowych sekwencji walki, tym samym udostępniając tytuł dwunastolatkom? Na szczęście dla miłośników Sapkowskiego CD Projekt z góry odrzucił drugą możliwość.

Od samego początku prac nad programem założono, że „Wiedźmin” będzie wiernie odtwarzał klimat opowieści o Geralcie z Rivii, bez unikania takich tematów jak rasizm, ksenofobia, seks czy zinstytucjonalizowana przemoc. Twórcy zaryzykowali sporo – gra najprawdopodobniej otrzyma w Europie najwyższą kategorię PEGI 18+, co może przełożyć się na wyniki sprzedaży. Ale dorośli gracze powinni być usatysfakcjonowani. W końcu otrzymają program, którego scenariusz nie obraża ich inteligencji. Świetne są linie dialogowe, napisane normalnym językiem, spełniającym do tego wymogi poprawności literackiej.

Warto też dodać, że ci z graczy, którzy uważali w szkole, będą się bawić dużo, dużo lepiej. Mam nadzieję, że staranność, z jaką wykonano program, oraz szereg śmiałych, idących pod prąd obowiązującym modom decyzji, podjętych przy produkcji „Wiedźmina” przyniesie firmie CD Projekt wielki sukces. Jeśli testy zostaną wykonane z należytą starannością (a wszystko wskazuje, że tak będzie), „Wiedźmin” pozostawi konkurencję daleko, daleko w tyle.

Jan M. Długosz

CZYTAJ TAKŻE:

Wiedźmin od lat osiemnastu. Producent, warszawskie studio CD Projekt, tworząc „The Witcher” postawił wszystko na jedną kartę – powstała gra kategorii AA, która zmierzy się z najlepszymi zachodnimi tytułami. Porównując to do świata filmu, to tak, jakby ktoś w Polsce wstał i oświadczył: właśnie rozpoczęliśmy prace nad filmem, który ma dorównać „Szeregowcowi Ryanowi”! Nierealne. Ale jeśli chodzi o „The Witcher”, wszystko wskazuje na to, że się uda.