iPAD – nadWYRAZzwyczajny

Niesamowity, rewolucyjny, nadzwyczajny, cool, wspaniały, fenomenalny, świetny, niewiarygodny… Steve Jobs

Bardzo wygodny, poręczny wprost idealny… dla naszych emerytów i rencistów. Internaut(k)a SPPESTKA

Od premiery pierwszego tabletu Apple’a minął już prawie rok. W sieci roi się od rozmaitych opinii na jego temat, najczęściej pisanych przez miłośników gadżetów Steve’a Jobsa. Na mnie urok wielkiego jabłka jeszcze nie zadziałał i choć iPad towarzyszy mi od kilku miesięcy, nasza relacja chwilami bardziej przypominała wymuszoną randkę niż gorący romans. A wszystko zaczęło się od otwarcia magicznego białego tekturowego pudełka…

Pierwsze minuty spędzone z iPadem wywołały we mnie mieszane uczucia. Nie potrafił skopiować filmu w dowolnym formacie, nie otworzył załącznika ze skrzynki mailowej, nie odpalił nawet prostej gry flashowej. Gdzie ta wszechobecna magia reklamowana przez Apple’a? Moim oczom ukazało się zgrabne srebrno-czarne urządzenie z garstką ikon na pulpicie. Powtórzę – garstką! Wbrew sugestiom Steve’a Jobsa nie zachwyciła mnie możliwość zmieniania kompozycji pulpitu. Być może złożoność tej funkcji mnie przerasta i jest po prostu „cooler than me”. Pamiętam, gdy w roku 1998 tak zaawansowana konfiguracja sprawiała mi wielką frajdę na pececie z systemem Windows ’95. Tak więc miałam w ręku „rewolucyjne, magiczne urządzenie za niesamowitą cenę”, które oferowało przeglądarkę stron WWW, aplikację Mapy Google, Notatki, YouTube, iPod, Zdjęcia i Kalendarz. To wszystko. Niewiele jak na komputer wart prawie 2,5 tys. złotych (wersja 16GB Wi-Fi +3G). Kolejne dni i tygodnie pokazały, że na tym wydatki się nie kończą.

Zacznę od przeglądarki Safari, której prostota powaliła mnie na kolana. Jedyne, co może się w niej podobać to ładna niebieska ikona. Ale to nic – jest przecież App Store, a tam czeka na nas cały pakiet rozmaitych – OCZYWIŚCIE PŁATNYCH – opcji (Mercury, Atomic, Skyfire, PERFECT,  Life). Co ciekawe każda z oferowanych przeglądarek kusi funkcjami, które pozostają poza zasięgiem Applowskiej Safari, na przykład najzwyklejszymi zakładkami.

Co więc miał na myśli Jobs mówiąc „It is the best browsing experience you’ve ever had. It is phenomenal”? Dla mnie fenomenem pozostaje fakt, że na tak drogim tablecie nie można otworzyć stron projektowanych we Flashu. Na politycznych rozgrywkach między Applem a Adobem traci jak zwykle użytkownik. Zapomnijcie więc o oglądaniu filmów online (poza stroną YouTube oczywiście) i o graniu w „Machinarium”. Niestety brak obsługi Flasha oznacza także problemy z wyświetlaniem wielu, BARDZO WIELU stron WWW. Jeśli jedziecie na narty w polskie góry, nie myślcie, że na iPadzie sprawdzicie rozkład PKSów z Zakopanego. To wcale nie jest takie proste. Z kolei w serwisie zumi.pl każda bardziej skomplikowana nazwa miejscowości jest dla naszego jabłuszka nie do przejścia – na przykład dla iPadowego słownika „Pińczów” to „Pójdzie”. Taka niedogodność może się okazać nie lada problemem, np. podczas wysyłania przelewów bankowych. Nie wszystkie strony banków dysponują bowiem funkcją autouzupełniania, a nawet gdyby ją miały, to nie są w stanie przewidzieć zapisu każdego nietypowego polskiego nazwiska. I tutaj znowu z pomocą przychodzi nieoceniony App Store – Polish keyboard for iPad. Oczywiście nie za darmo…

Miłośnicy portali społecznościowych mogą nieodpłatnie (tak tak, jakkolwiek trudno w to uwierzyć, niektóre „appsy” są całkowicie za darmo) pobrać aplikację Facebook. Na stronie  magazynu „Chip” czytamy: „Wystarczy kliknąć w przycisk 2x, aby Facebook pojawił się na pełnym ekranie.” Owszem, tyle tylko, że rozdzielczość okienka nie jest przystosowana do tego rozmiaru, więc jeśli komuś nie przeszkadza rozpikselowana czcionka na urządzeniu, które obsługuje filmy HD, to wszystko w porządku. Już lepiej po prostu zalogować się w zwykłej przeglądarce.

Uciążliwe jest także korzystanie z oprogramowania iTunes. Żeby wrzucić na iPada zdjęcia, filmy czy muzykę, trzeba najpierw poddać je konwersji do formatu obsługiwanego przez tablet. Filmy o rozszerzeniu .avi trzeba konwertować do .mp4. Musimy zatem na komputerze domowym (wcale nie musi być to Mac!) zainstalować na przykład Convert Avi to Mp4, a następnie zmienić format pliku wideo. Potem idzie już jak z płatka – otwieramy iTunes, wgrywamy film i czekamy, czekamy, czekamy… Najwidoczniej na proste „drag & drop” Apple’a nie stać. Każdy, kto ma choć jeden produkt z jabłuszkiem wie także, że ilość kont na iTunes nie jest nieograniczona. Synchronizować iPada możemy tylko z – UWAGA – jednym komputerem na raz! Jakież było moje zdziwienie, gdy logując się na drugim komputerze,  musiałam pozbyć się całej biblioteki filmowo-muzycznej, którą przegrałam z mojego laptopa (powinnam raczej napisać „z mojego Della XPS 1530”). Można oczywiście obejść rozwiązanie Appla i zamiast korzystać z iTunes podczas przegrywania plików, uruchomić na przykład aplikację FileFly, która umożliwia przesyłanie plików przez WiFi. Można także zainstalować na iPadzie GoodReadera i skopiować do niego wszystkie zdjęcia. Nawet jeśli podczas kolejnej synchronizacji na innym komputerze utracimy nasze dane z folderu Zdjęcia, pozostaną one bezpiecznie zapisane w aplikacji GoodReader. Jestem pewna, że podobnych rozwiązań jest więcej. Pytanie tylko brzmi – dlaczego Jobs tak bardzo utrudnia nam życie? Można odnieść wrażenie, że chwilami obsługa iPada przypomina jazdę ekskluzywnym Mercedesem klasy S z siedzeniami z Fiata 126p – niesamowicie bogaty design z jakże ubogim wnętrzem.

A teraz słów kilka o wirtualnej klawiaturze. W położeniu poziomym jest całkiem duża, więc można wygodnie na niej pisać. Co prawda do wielogodzinnej pracy z plikami tekstowymi iPad nie został stworzony, ale kilkadziesiąt minut sporządzania prostych notatek nie nadwyręży naszej cierpliwości. Dla tych, którzy cenią sobie wygodne i szybkie pisanie, stworzono wiele rozmaitych zewnętrznych klawiatur podłączanych przez Bluetootha. Najciekawszy pod względem wizualnym jest produkt Zaggmate, wykonany z tłoczonego lotniczego aluminium.

Oto jego opis:

<< ZAGGmate to doskonały dodatek dla twojego iPada. Jego wyjątkowe właściwości oraz lśniący wygląd dodają twojemu iPadowi trwałą ochronę, dodatkową funkcjonalność oraz niepowtarzalny styl! Teraz, będziesz się zastanawiał/a – jak do tej pory korzystałeś/aś z iPada bez „NIEGO”.

Gdzie tkwi haczyk? Oczywiście w cenie. Za tak „ekskluzywny” dodatek zapłacimy „jedyne” 350 złotych (amazon.com 99,9 dolarów, amazon.co.uk 89,99 funtów, allegro.pl 350 złotych). Czyżby iPadowi zamarzyła się jednak funkcjonalność netbooka?

Dodajmy do tego jeszcze brak wyjścia na USB oraz HDMI (jest za to wyjście słuchawkowe – jakież to niesamowite). Tę niedogodność można jednak sprawnie obejść inwestując kolejne kilkaset złotych w adaptery – USB około 89 złotych, a HDMI jedyne 198,99 złotych. Do tego dodajmy jeszcze VGA za około 120 złotych (allegro.pl). Dwa komplety adapterów do jabłuszka są warte tyle samo, ile podstawowy model netbooka firmy Asus.

Jak widzimy, aby w pełni skonfigurować iPada i wykorzystać jego możliwości, musimy zainwestować o wiele więcej niż 2,5 tysiąca złotych (w zależności od modelu). Tablet Steve’a Jobsa to prawdziwa tabula rasa, na której rozwój trzeba przeznaczyć nie tylko czas, ale i pokaźne środki finansowe. Rozwiązanie takie ma swoje zalety, ponieważ każdy użytkownik ma szansę stworzyć swój niepowtarzalny tablet ze starannie dobranymi aplikacjami. Zanim to nastąpi, iPad w niczym nie przypomina „rewolucyjnego, magicznego urządzenia”. O tym nikt jednak głośno nie mówi.

Pozwolę sobie na JEDEN przejaw słabości i ukłon w stronę wielkiego jabłka albo raczej projektantów gier na platformę iOS 4.2.1. Główną zaletą tego urządzenia – przynajmniej dla mnie – jest możliwość instalowania gier. iPada można zatem zamienić w podręczną konsolę. Wybór gier w Apps Store jest bardzo bogaty, od łamigłówek (Puzzle Agent, Puppet Show) i niewymagających platformówek (Dino Rush) czy takich klasyków jak Pac Man i Mortal Kombat, po pełne gry RPG (Dungeon, Sacred Odyssey), FPSy (Call of Duty: Zombies, Resident Evil) i przygodówki (Back to the Future 1). Większość gier jest oczywiście płatna, ale na szczęście niektórzy producenci często udostępniają swoje aplikacje w wersji Lite. Możemy więc zapoznać się z daną grą, zanim zdecydujemy się na jej zakup. Żeby nie popaść w zachwyt, zaznaczę, że jedną z najpopularniejszych pozycji – Angry Birds (2,99 GBP dla iPada) – właściciele tabletów z system Android (na przykład Archosa, Samsunga Galaxy, aPada czy HP Slate’a) mogą pobrać za darmo! Nie będę się tutaj rozpisywać, ponieważ grom na iPada poświęcę osobny tekst.
Jedynym sensownym wyjściem dla wymagających i świadomych klientów wydaje się przeprowadzenie tzw. „jailbreaka”. Możemy wtedy nie tylko ominąć iTunes, ale także otwierać pliki Flash, przeglądać filmy o rozszerzeniu .avi (bez konieczności konwersji do .mp4) czy podglądać całą strukturę plików, które znajdują się na naszym urządzeniu (aplikacja iFile). Słowem – robić wszystko to, czego nie chce nam umożliwić Apple.
Przeprowadzanie „jailbreaka” jest legalne i choć Apple oficjalnie walczy z tego typu procedurami, od lipca 2010 roku są one całkowicie zgodne z prawem. W sieci znajdziecie wiele poradników oraz oprogramowanie GreenPois0n iOS 4.2.1 do przeprowadzenia „jailbreaka”. Mój iPad jest już wolny i uśmiechnięty, a ja mogę na nim wykonywać niesamowite, wprost fenomenalne operacje, tak jak obiecał mi to Steve Jobs.

Dodam jeszcze, że mój niesamowity, rewolucyjny, nadzwyczajny, cool, wspaniały, fenomenalny, świetny, niewiarygodny tablet od Apple’a pewnego dnia iPADł na dobre dwie godziny, a z jego olśniewającego ekranu biła tylko złowroga czerń i obojętność*. Na szczęście matryca jest tak piękna i błyszcząca (gdy jej nie dotykam), że mogę ją wykorzystać jako lustro. Jobs pomyślał o wszystkim. Nic dodać, nic ująć – „it is phenomenal”!

*Nie był efekt rozładowanej baterii ani przeprowadzenia „jailbreaka”!

Ocena końcowa:
 
iPAD na pewno uderza, ale niestety głównie po kieszeni.
Cena – niewiarygodna.
Doświadczenie – bezcenne.
Zalety – ładny design, niska waga (nie  mylić z ceną)
Wady – patrz powyższy artykuł

Sonia Fizek

P.S. Chciało by się wkleić <<Written from my iPad>>. Niestety z taką ilością tekstu i formatowania iPad nie dałby chyba rady. Przynajmniej nie tak szybko i sprawnie jak w pełni funkcjonalny komputer, którym NIE JEST. 

I wcale nim być nie musi, bo to przecież inna klasa urządzenia. Niech więc Steve Jobs przestanie karmić nas bajkami w stylu „it is way better than a laptop” – because IT IS NOT!